بمجنون کسی گفت ای نیک پی چه بودن که دیگر نیایی بحی؟ مگر در سرت شور لیلی نماند. خیالت دگر گشت ومیلی نماند چو بشنید بیچاره.بگریست. که ای خواجه دستم به دامن بدار مرا خود دلی درد مند است ریش. . تو نیزم نمک بر جراحت مریش. نه دوری دلیل صبوری بود. که بسیار دوری ضروری بود بگفت ای وفادارانه خوی. پیامی که داری به لیلی بگوی بگفتا مبر نام من پیش دوست. که حیفیست نام من آنجا اوست در عشق و مستی وشور.بوستان سعدی
کانون ادبی شعر صبا.فرهنگی دانشگاه پیام نور
ای ,نماند ,لیلی ,دوری ,وفادارانه ,خوی ,نام من ,بود بگفت ,ضروری بود ,دوری ضروری ,بگفت ای
درباره این سایت